Ze staat in het klaslokaal en aapt me na. Dat doet ze altijd, zeggen haar ouders. Ze vroegen me of ik daar iets mee kon, omdat het haar teveel beperkte in haar doen en laten. Ze had haar focus alleen maar op de anderen en deed dat de hele dag na. Verder durfde ze niks meer.

Dit was tijdens een muziek project dat ik deed op een school voor doofblinde jongeren. Deze jonge dame kon een klein beetje zien, niks horen en was hiernaast erg onzeker. Ze zat alleen maar in de klas en durfde niet alleen naar buiten. Omdat ze verder nergens toe kwam trok ze zich steeds verder terug. En deze neerwaartse spiraal wilden haar begeleiders doorbreken.

Ze vroegen me of ik daar met de muziek iets mee kon. Ik kreeg een idee. Ik keek haar aan en zette mijn handen in m’n flanken. Ze keek me uitdagend aan en deed me na. Daarna liet ik één arm los. Ze deed me na.

Ik liep naar de stereoinstallatie en zette een nummer aan met een lekkere beat. Die kon ze niet horen maar wel voelen.

Op de maat van de muziek ging ik bewegen. Handen in m’n flanken….. Één arm los…. Handen in de lucht… Handen omlaag. Handen naar links…. Handen naar rechts….. En je raad het al…. Ze deed me na. Ik herhaalde de bewegingen en we begonnen flink te grooven. Ze giechelde want ze mocht me onbeperkt nadoen. Dus toen een begeleider binnen kwam zag ze dit jonge meisje lachend op de maat van de muziek staan dansen.

De weken erna herhaalden we dit en werd ze er steeds vrijer in.
Een paar maanden later, tijdens de kerstviering, stond het onzekere meisje haar dans op het podium te doen met een zaal vol mensen. Rode konen en een grote lach op haar gezicht. En dat niet alleen. Ze durfde voor het eerst sinds tijden weer in haar eentje naar buiten.

Ze had een talent gevonden en dat gaf haar naast een flink potje plezier een mooie dosis zelfvertrouwen. Ze blonk vol trots toen ze met gloeiende wangen het stille en swingende applaus in ontvangst nam. 

Ik geloof dat iedereen een gift heeft. En dat rondom die gift vaak een uitdaging zit. En dat wanneer je je uitdaging omarmt en het je vriend maakt hier je kracht zit. Zo had ik zelf altijd flinke problemen met m’n stem. Schor, pijnlijk, moeilijk mezelf uit te spreken. Ik ben zelfs afgewezen op de toneelschool omdat ik niet kon zingen. En nu is m’n stem m’n werk.