Hoe zou de wereld er uit zien als er meer ruimte zou zijn voor ‘niet weten’?

We leven in een door ‘weten’ gedomineerde maatschappij. Alles moet geweten worden. We hebben voor alles een autoriteit die ons vertelt hoe het zit. Onze ouders, leerkrachten, artsen, regeringmensen enz. Alles wordt de hele tijd geweten en van buitenaf wordt je verteld hoe het zit.

Stel je voor dat dit even weg zou vallen. Dat je het even niet hoeft te weten. Hoe zou dat zijn?

Wat zou er gebeuren als er in een klas af en toe ruimte is voor niet weten. Bijvoorbeeld als Marie verdrietig is. En Janne vraagt wat ze moeten doen. En de leraar zegt: “Ik weet het even niet”, in plaats van met een pasklaar antwoord te komen. En dat de klas dan even stil valt, het misschien even ongemakkelijk is. Maar dat er dan als vanzelf allerlei antwoorden opborrelen. Rinse maakt een tekening voor haar. Janne geeft Marie een knuffel. En Lieve stelt voor om buiten te gaan spelen.

De intelligentie van de groep wordt aangesproken. De creatieve intelligentie die in iedereen aanwezig is krijgt de ruimte. Het niet hoeven weten geeft vertrouwen, want je komt er achter dat van binnen veel antwoorden liggen op allerlei vragen en situaties. En dat je niet altijd afhankelijk bent van iemand buiten je die je de oplossing geeft.

Als je het zo bekijkt, wordt de natuurlijke intelligentie onderdrukt in plaats van sterker gemaakt, door de autoriteiten die de hele tijd vertellen hoe het zit en wat we allemaal moeten doen en weten.

Wat ontstaat er als we ruimte geven aan niet weten?
Wat als het hoofd het niet allemaal meer hoeft te bepalen?

Zoals het jongetje dat zat te tekenen. En de leerkracht komt naar hem toe en vraagt: “Wat teken je?”
En hij zegt:”Ik teken God”.
En de leerkracht antwoord: “Maar niemand weet toch hoe God er uit ziet?”
En het kind: “Ja, maar zometeen dus wel!”

Vol overtuiging van je eigen creatieve intelligentie, zonder te hoeven weten hoe het allemaal zit.

Hoe zou het komen dat kinderen en ook dieren nog zo vrij en speels zijn? Wie weet…. Het zou zomaar kunnen dat het hier iets mee te maken heeft. Wat ik wel zie, is dat deze door ‘weten’ gedomineerde cultuur niet altijd goed doet. Het loopt vast. Het brengt weinig geluk.

‘Niet weten’ is even spannend, omdat de controle wegvalt. Het hoofd dat getraind is om te weten vind het misschien lastig en een beetje eng.
Maar kijk naar de natuur en zie hoe het functioneert zonder te weten, in grandioze harmonie.

Als het hoofd mag rusten ontstaat er ruimte voor de creatieve intelligentie om zich te uiten.
En zou die een oplossing hebben voor elk probleem?
Who knows